SESİM GELİYOR MU?

 

Evet, buradayım. Bakın, dikkatli bakın; görmek istediğinizde görebileceğiniz kadar gözünüzün önündeyim. Göremediniz mi? Elimde olmayan nedenlerden dolayı küçüğüm, bu platformda. Ah, evet buldunuz beni. “Merhaba”.

Tanışalım mı? Bu aralar önüme gelene elimi uzatıp, kendimi tanıtma modundayım. Hak etmediğim söylemler sayesinde, hak etmediğim yerlerdeyim diye düşünüyorum. Hâlâ ismimi söylemedim, affedersiniz.

“Periton Diyalizi”. Böbrek yetmezliğinde tedavi seçeneklerinden birisi. Kronik böbrek yetmezliği hastalarının yaşamları boyunca dolaşacakları, üç saç ayağından birisi.

Böbrek nakli; bizim sizler için önerdiğimiz en iyi dostumuz. O da kendi içinde dertli. Bir tanesine geçenlerde tanık oldum. “Organlarını neden bağışlamazlar, neden?”  diye dolanıp duruyordu ortalarda.

Hemodiyaliz; diğer arkadaşımız. Biz, üç arkadaş hep kol kola gezeriz. Sıkı dostlarızdır. O da anlamlandıramıyor. Periton diyalizi ve böbrek nakli gibi dostları varken, kendisine gösterilen talebi. Aslında üzgün. Düşüncesi sorulsa, neler anlatacak siz insanlara. Bizim dostluğumuzu bozmuyor, sizlerin hakkımızda söyledikleriniz.

Bir gün onlarda anlatır, kendilerini sizlere. Bugün sıra benim. Beni dinleyecek, beni tanıyacaksınız, benden.
Kendimi anlatmaktan çok, kendime sorduğumda cevaplarını bulamadığım sorularım var, benim. Okurken, cevaplarını verirseniz çok yardımcı olursunuz bana. Bu arada söylemeden geçemeyeceğim. Siz yetişkinler benden hoşlanmasanız da, benim de gönüllerinde yer bulduğum bir kitle var;‟ Çocuklar”. Çok mutluyum onlarla, sizde aramıza gelin istiyorum, belki de. Çok olalım, daha çok olalım.

Küçücük geliyorlar, geldiği klinik beni tanıştırdığında korkuyorlar önce; görüyorum, gözlerinde. Onlar bilmiyorlar ama; ben biliyorum, sevecekler beni.

Bu işin uzmanları, benimle birlikte diğer dostlarımı da tanıştırıyor. Gidiyorlar, sabah gelecekler tekrar, biliyorum. 
Beni istemediklerini söylüyorlar. Şaşırıyorum, doktorum, hemşirem onlara olacak faydamı çok güzel anlatmıştı hâlbuki. Dinliyorum; “Bizim orada bir teyze vardı, hemodiyalize giriyor. Aslında karnından diyaliz istemiş. Olmaz demişler, mikrop kaparsın”. Korkmuş teyze. Onlarda korkmuş. Hay Allah’ım, kafayı yiyeceğim. Peritonit ile korkutuyorlar, beni sevmesinler istiyor birileri.

Durun, bitmedi. Hemşirem diyor ki ; “ Siz hayatınız boyunca boğaz enfeksiyonu olmadınız mı? Dişlerinizi fırçalamadığınızda diş enfeksiyonu olmadınız mı?” diye güzel yerden girdi. Devam;  “ Tüm bu enfeksiyonlar siz kendinize dikkat etmediğinizde başınıza gelmedi mi?”.  Evet geldi. Peritonit de aynısı; kurallara uyduğunuzda karşılaşmayacağınız bir enfeksiyon sadece.
Yok, olmayacak. Hala kuşkuyla bakıyorlar. Hemşire hanım, hemşire hanım bakın Berk geliyor. Gördü, yaşasın.

 
“Berk gel”. Berk 10 yaşındaydı, periton diyalizine başladığında. Şimdi ise 20 yaşında. Periton diyaliz eğitimini aldı, evde annesiyle birlikte periton diyalizini yaptı. Şu an üniversiteyi bitirmek üzere. Eğitimine devam etti. İdrar çıkışları azalmadı. Ayda bir kontrollerine geldi. Peritonit olmadı mı? Evet oldu. Nedenlerini bulduk, eğitimini tekrarladık, tedavisini yaptık. Aynı boğaz enfeksiyonunda kullandığınız antibiyotiklerle. Gerisini size Berk anlatsın.

Seviyorum bu hemşire hanımı. Çok güzel nokta atışları yapıyor. Korkulu gözlerle bakan bu ufaklıkla da tanışacağız önümüzdeki günlerde. Ailemize katılacak. Yaşasın!...

Siz yetişkinler içinde yapabilirim, çocuklar için yapabildiğim her şeyi. Yolumuz ayrıldığında ise, sizi mutlulukla gönderirim, diğer arkadaşlarımın yanına.

Düşünsenize, ya da düşünmeyin, sorun, araştırın. Benim ile ilgili önyargılarınızı yıkın, önyargısı olan insanlara kulaklarınızı kapatın. Kendiniz için bana şans verin, sevgili yetişkinler. Ben hep var olacağım. Sizlerle kendimi daha iyi hissedeceğim, bende büyüyeceğim. 

 Hadi, uzatın elinizi bana. Bir sürede birlikte yürüyelim, çıkmak zorunda kaldığınız bu yolda…