YIKILAN UMUTLAR ve DOKTOR
Doğup nefes alınca
İnsan karnı doyunca
Bir de ona sağlık gerek
Var olmak için yaşam boyunca.
Ne bilsin sağlığı.
Usül, kural, doğa kanunu var.
Araştır geliştir, kavra uygula becer.
Eğitim öğrenim, bilgi bilim ister.
Zeka, zahmet ister. Ömür ister.
Zor iş.
Adayan adadı, hayata borçlandı.
Rahat bilmedi katlandı.
Hemşire Hekim oldu, Hoca oldu.
Tüm yaşamı çile çekenlerle doldu.
Tek umudu sağlıklı bir toplumdu.
İnsan sevmeyi görev bildi.
Ama,
Bilinmedi kattığı değer, harcadığı emek.
Yaşatmak için yaşamından vermek,
Sorumluluk ve özveri ne demek bilinmedi.
Ancak, yediği içtiği giydiği gözlendi tek tek.
Çeyrek etmeyen, zerre emeği olmayan kıymeti
Kendinden menkul, kaynağın başındakiler,
Gücü ve ürünleri gasp eden, okkalı beyler,
Günahsız yüzlerin binlerin hatta milyonların
Yaşamına son veren, hesap vermeyenler;
Yalan, nifak, şirk, ölüm-zulüm bıraktı. Ve
İnsanlığı var edecek UMUTLARI YIKTI.
Hekim ne yapsın?
Bir ağrıyı dindirmenin, bir yarayı sarmanın
Ne önemi var, katliamların sorgulanmadığı bu çağda.
İnsan sevgisi, şefkat, bilgi, bilim, sağlık, emek,
Hak hukuku savunmak da hekim işiymiş demek.
Refah beylerin!
Doktor, yük çekme görevi senin.
Ağrı dindir, yara kapat, insan yaşat.
Yoksulluğun, acının ortağı sensin.
Koş doktorum ölene kadar sen koş.
Ölmüş, ölmüşsün, beylere hava hoş.
Yayın Tarihi: 06/06/2016