DiyalizHaber

ANNEMDEN MİRAS: POLİKİSTİK BÖBREK !

Bana polikistik böbrek hastalığı annemin mirasıdır, çünkü; bu genetik bir hastalık ve bu hastalığın kendiyle birlikte getirdiği birçok zorluğu da var. Bunlardan birisi de yüksek tansiyon; daha 30 yaşındayken yüksek tansiyonla mücadelem başladı. 25 yıl tansiyon ilaçları kullandım. Yine de aldığım hiç bir önlem, benim kronik böbrek yetmezliğine gitmeme engel olamadı.

2006 yılında periton diyaliziyle tanıştım. Günde 4 kez ve evde kendim yapıyordum. Gece yarılarına kadar beklemek, sabahın daha ilk saatlerinde kalkmak bana çok zor geliyordu. Çarşıda pazarda istediğim gibi gezemezdim. Çünkü diyaliz saatim geçmemeliydi. Mide bulantılarımda bana ayrıca bir dert olmuştu. Kara kara düşünüyordum ne yapmalıyım diye; bir ömür böyle esaret içinde mi geçecekti? Ben de bir karar aldım nakil olmalıydım. Bu kararla heyecanlandım ve gelecek için umutlandım. Sevinçle yollara düştüm. Bir hastaneye kadavradan nakil için başvurumu yaptım. Bende artık nakil için sıraya alınmıştım. Her ay tahlil sonuçlarımı fakslıyor, 6 ayda bir de kontrole gidiyordum. En son kontrole gittiğimde, sol böbreğimdeki büyümenin, artık benim için sorun olduğunu ve bu böbreğin alınması gerektiğini söylediler. Çünkü uygun böbrek çıktığında, bu durum bana sorun çıkaracaktı. Kronik böbrek yetmezliğine girdiğimden bu yana benimle ilgilenen doktorumla konuştum. O ise bu böbreğin alınmasının riskli olduğunu, ama yine de bir üroloji uzmanıyla görüşmemi istedi. Ben ise cesaretimi toparlayamıyor ve korkuyordum. Ben bu gelgitleri yaşarken, üstüne birde 5 yıl sonra peritonit olmuştum. Artık böbreklerimi unutup, hayatta kalma mücadelesi veriyordum. Peritonit tedavisi zor ve yorucuydu. Çok şükür bunu da atlattım ve hemodiyalize başladım.

Hayat sıradan bir şekilde geçerken, bir gece uykum telefonun sesiyle bölündü:

- Alo

- İyi akşamlar

- Siz hastanemize nakil için başvuru yapmış mıydınız Aliye Hanım?

- Evet yapmıştım.- Kaç yılında yapmıştınız?

- 2009 yılında yaptım.

- Size uyumlu bir böbrek var, ailenizle konuşun, 10 dakika sonra tekrar arayacağım sizi.

İşte korktuğum başıma gelmişti, hazır değildim. Böbreklerimin şimdiye dek alınması gerekliydi ve bense buna cesaret edememiştim. Hemen nefroloğumu, oğlumu ve diyalizde benimle ilgilenen doktorumu aradım. Onlar bana bu kararı benim vermem gerektiğini söylediler. Bu çok zor bir karardı. Çok iyi düşünerek karar vermem lazımdı. Çünkü nakille hayata dönmek isterken, polikistik böbreğim buna izin vermeyebilirdi. Sonra böbrek nakli hakkında, kararımı öğrenmek için, hastanedeki doktorum bir daha aradı;

- Merhaba Aliye Hanım. Kararınızı verdiniz mi?

- Ben gelmek istemiyorum.

- Neden?

- Çünkü böbreklerimi aldırmadım.

- Olsun onu da halledebiliriz, sen kararını hemen vermelisin.

- Ben kararımı verdim. Gelemiyorum!