BUGÜN DÜNYA HEMŞİRELER GÜNÜ !
Her gün daha güneşin doğmadığı, uykunun en ağır olduğu saatlerde güne başlıyorum. Bazı sabahlar yatağın kenarına oturup, erken saatlerde kalkmanın ne kadar zor olduğunu düşünüyorum. Sonra da “haydi bir gayret” deyip yataktan kalkıyorum. Biz hemşirelerin, günü böyle başlar.
Bu gün diğer günlerden farklı; çocukların bayram sabahına uyandığı gibi uyanıyorum ve güne başlıyorum. Çünkü bu gün 12 Mayıs Dünya Hemşireler Günü içimizde biraz heyecan ve büyük bir gurur var. Bu onurlu mesleği seçtiğimiz için buruk bir tarafımız olsa da; aslında büyükte bir mutluluk var. Belki çoğu insan tarafından, cesaretleri ve yaptıkları fedakarlıklar fark edilemese de, bizler sağlık camiasının isimsiz kahramanlarıyız. Çoğu hasta ve hasta yakını, bizi, doktorlarının yardımcısı gibi düşünse de, bizler saygın bir mesleğin üyeleri olan hemşireleriz.
Kendi hasta çocuğumuz, 39 derece ateşle, evde titrerken, başka annelerin gözyaşları akmasın diye çaba harcıyoruz. Hastalanıp kucağımıza verdikleri çocuklarını, kendi çocuklarımız gibi biliyoruz. Bazen meslek kavramının dışına çıkıp, hastalarımızın ailelerinden biri oluyoruz.
Kendi dünyamızdaki bir çok özel günü mesela, çocuğumuzun okul müsamerelerine katılamayız. Ama çocuğumuza bir gece önceden, o güzel kıyafetlerini giydirip, “Bu kıyafetler sana öyle yakıştı ki biricik kızım, seni böyle bir göreyim. Yarın ben hastanede başka çocuklara bakacağım. O çocukların bana daha çok ihtiyaçları var kızım. İnşallah bir sonraki sene katılacağım, seni yalnız bırakmayacağım” diyebilmek hiç te kolay bir şey değildir.
Bayramları düşünüyorum da eşimden, annemden, babamdan önce hastalarımla bayramları kutluyorum. Bir tarafım hüzünlü ama; diyaliz hastalarımın, ailelerinden önce benimle bayramlaşmaları, beni sevgiyle kucaklamaları biraz da güldürüyor yüzümü. Kim bilir, bir daha ki bayram sabahına belki ailemle uyanabilirim.
Her zaman meslek bilincini ve sorumluluğunu bu işin ilk kuralı saydık. Ekip olmaya önem verdik, birbirimizi hem sevdik, hem de saydık. Hep kendimizden önce, hastalarımızı ve mesleğimizin onurunu düşündük. Hemşire olmanın büyük cesaret, büyük beceri, büyük fedakarlıklar gerektirdiğini öğrendik. İnsan hayatını korumak için, hemşirelik eğitiminin, bitmek bilmeyen, meslek yaşamımız boyunca sürecek bir eğitim olduğunu anladık.
Her zaman öğrenmeye açıktır beyinlerimiz. Bizim uzmanlık alanımız insan hayatıdır; maddi karşılığı olabilir mi insan hayatının? Hemşirelik işte insan hayatını koruma mesleğidir. Hastalarımızın beyni ve kalbinde biraz yer etmek, sevgi ve saygıyla hatırlanmak bizim tek isteğimiz. Bazen bir hastanın ya da bir hasta yakınının, yanımıza yaklaşıp, söylediği bir iki cümle bizim için en büyük hediyemiz olur;
- O hemşire siz misiniz?
- Hangi hemşire ?
- Annemin bize anlata anlata bitiremediği ve bana sizden daha iyi bakıyor dediği Hatice Hemşire.
- Hepimiz elimizden geleni yapıyoruz. Ne mutlu bize, biliniyorsa değerimiz.
- Elinize ve emeğinize sağlık.
Aldığımız yıpratıcı eğitimler, verilen emekler, bunca yaşanan zorluklar, hepsi bu güzel sözü duymak için;
“Elinize ve emeğinize sağlık".
Yayın Tarihi: 12/05/2016